Wat weet jij van de shafts in je eigen clubs?
Er is veel misinformatie over shafts in omloop…”Fake News” zullen we maar zeggen. Golfers hebben wel geprobeerd zich te verdiepen in golfshafts maar echte informatie is niet zo makkelijk beschikbaar. De fabrikanten geven ook niet te veel duidelijkheid, en je kunt je zelfs afvragen of dat met een bedoeling gebeurt.
Met een totaal gebrek aan standaarden is er een hele verzameling sprookjes ontstaan. Onrealistische verwachtingen over lanceerhoeken en backspin getallen en de extra opbrengst van exotische materialen spelen daarin de hoofdrol. In werkelijkheid kan een shaft maar op een beperkt aantal manieren buigen en terugbuigen. Er zijn weinig golfers die begrijpen wat de werkelijke dynamiek van een shaft is en dat het verspreiden van een mooi marketing verhaal supergoed werkt voor verkoop.
Zolang er geen standaard meetmethoden worden gehanteerd voor basis zaken als stijfheid, torsie en buigprofielen kun je ook niet verwachten dat er duidelijkheid komt over andere metingen en materiaaleigenschappen. Marketing gericht op golfers is niet altijd compleet en soms zelfs onwaar. In de shaft industrie lijkt wel te gelden: “Het is wat het is tenzij het anders is.”
VERSCHILLENDE CATEGORIEEN
Er zijn drie belangrijke categorieën:
- Premium Shafts
- Shafts gemaakt in samenwerking met een clubfabrikant
- Shafts gemaakt voor (een bepaalde club)
Elke categorie heeft een eigen rol in de markt ondanks dat de categorieën onderling heel sterk verschillen. Dus wat is het verschil en waarom is dat belangrijk?
PREMIUM SHAFTS
Premium of ook wel Real Deal shafts zijn de paradepaardjes van de shaft-fabrikant. Alle technologie en know how die ze in huis hebben zit er in, alleen de beste materialen worden gebruikt. Deze shafts worden gemaakt om te voldoen aan de verwachting van Tour professionals. Ze worden verkocht door serieuze fitters en zijn vaak beschikbaar als upgrade bij club fabrikanten. Dat gaat vaak gepaard met een stevig prijskaartje dat dicht in de buurt komt (soms zelfs meer dan) van de prijs van een standaard driver.
Net als bij clubhoofden is het belangrijkst bij een shaft de balans tussen sterkte en gewicht en de juiste mix van materialen om het gewenste buigprofiel te krijgen. Een shaft stijver maken is geen probleem als het gewicht niet van belang is. Een shaft fabriceren die licht en stijf is vraagt om ander materialen die vaak kostbaar zijn. Hier komen termen als 40T/50T high-modulus koolstof vezel carbon fiber pre-preg om de hoek kijken. Het Modulus nummer staat voor de sterkte en stijfheid van de koolstof vezel matten. Die matten worden om een shaft vorm gewikkeld en dat is de basis van een graphite shaft. Hoe lichter en sterker de matten zijn hoe meer mogelijkheden de ontwerpers hebben om te varieren en zo unieke buigprofielen te creëren bij verschillende shaft gewichten. Met goedkope materialen maak je niet een Graphite Design Tour AD IZ X-flex met een gewicht van 50 gram (de eerste 50 grams x-flex van Graphite Design). Wil je als fabrikant nog meer spelen met buigprofielen dan zijn daar meer exotische materialen en processen voor nodig zoals Titanium Nikkel weefsels, Boron en Xylon om torsie, balanspunt en gevoel te kunnen veranderen. De meeste premium shafts hebben een premium prijskaartje van 350 tot 750 euro…
Bij Thin-Ply Technology (TPT), de producent van de shaft die Justin Rose in zijn driver heeft kost een shaft 750 euro en LA Golf heeft een Ozik TP HD shaft in het programma van meer dan 1000 euro.
Het economische concept is er een van kopieer gedrag. Golfers zien hun favorieten op tv spelen met een bepaalde shaft en “Hee als het goed genoeg is voor (hier de naam van je favoriete Tour speler invullen) dan is het vast ook goed genoeg voor mij”
Het kopen van een premium shaft is vrij risicoloos, de kwaliteit is altijd goed zeker als ze geen Shafts gemaakt voor of Shafts gemaakt in samenwerking met in het programma hebben.
SHAFTS GEMAAKT IN SAMENWERKING MET
PING is de enige grote clubfabrikant die werkelijk nog samenwerkt met de shaft- fabrikanten om eigen shafts te ontwikkelen. Voor een nieuw product werken ze dan samen met bijvoorbeeld UST, Fujikura,Mitsubishi om een shaft te ontwikkelen die precies voldoet aan hun wensen. Ping shafts hebben dan niet hetzelfde sexy uiterlijk die zo in het oog springen zoals de shaft die de fabrikant zelf op de markt brengt maar onder de laklaag zit dezelfde high-modulus koolstof mat met weinig lijm en technologie als in de premium shafts. Wel weer fijn is het volgende: Een PingTour 65 X (gemaakt in samenwerking met) shaft kost 45 euro extra. Een Mitsubishi KuroKage TiNi met een losse verkoopprijs van 250 euro kost 75 euro extra. Gewoon een kwestie van schaal, veel vraag maakt een shaft voordeliger, en de kwaliteit niet minder.
Inderdaad Ping heeft niet de neiging de kwaliteit van de gebruikte componenten aan te dikken maar dat is Ping’s manier van werken. Het is de eerste club-fabrikant die een eigen Fujikura ENSO heeft gekocht, een systeem met 10 cameras dat bewegingen kleiner dan een millimeter van clubhoofd en shaft vastlegt in 2000 beelden per seconde. Enso geeft de mogelijkheid deze hele kleine bewegingen tijdens de swing op te nemen en te analyseren dat is nog weer een stapje bovenop werken met launchmonitors als Trackman. Enso legt dit vast tijdens echte swings van echte golfers niet tijdens swings van test machines.
Een dergelijke investering in dit soort technologie doe je als club-fabrikant alleen wanneer je heel graag wilt begrijpen hoe een golfclub werkt als geheel. Dat doe je niet als de losse onderdelen een geheel moeten vormen die heel wat lijken wat ze dan vaak weer niet zijn.
Shafts gemaakt in samenwerking met hebben dan vaak niet het bekende spannende uiterlijk en herkenbare logo maar als die er niet op staan kun je er ook niet mee voor de gek gehouden worden. Dat brengt ons dan op de Shafts gemaakt voor een bepaalde club, categorie.
SHAFTS GEMAAKT VOOR … (STANDAARD SHAFTS)
Wanneer je standaard clubs koopt zit daar vaak een standard shaft in dat betekent vaak een “one size (soms meer) fits all” benadering. De minder kritische golfer kiest en krijgt een shaft die redelijk passend is en dus ook redelijk presteert.
Shafts gemaakt voor zijn zeker niet slecht of van slechte kwaliteit. In werkelijkheid zijn ze soms net zo goed als de premium shafts. Het gaat meer om hoe club-fabrikanten hier mee omgaan. Het gebrek aan transparantie maakt dat sommige shaft-fabrikanten niet altijd het beste doen voor de golfer, met een winst oogmerk natuurlijk.
Zoals de naam al aan geeft zijn dit shafts die niet los te koop zijn, ze zijn gemaakt voor een club-fabrikant. De shaft-fabrikant die gekozen is door de club-fabrikant voor de generatie clubs waar het om gaat is koopman. Het gaat uiteindelijk om grote aantallen en een prijsafspraak. Natuurlijk is het fijn om 50.000 shafts te mogen leveren ook al is dat met niet te veel winst per shaft.
We kunnen een paar scenarios bedenken, die niet allemaal even aardig zijn voor de fabrikanten maar als er geen openheid is weet de consument ook niet wat hij of zij koopt en is dan overgeleverd aan het geweten van de fabrikanten.
Scenario 1– De Real Deal: In sommige gevallen gebruiken de club-fabrikanten een authentieke shaft al seen standard keuze. Taylor Made deed dit een paar jaar geleden in hun TP serie clubs. De TP lijn was duurder maar je kreeg ook de echte shaft ondanks het Taylor made uiterlijk. Dit is natuurlijk de beste oplossing en lijkt om de paar jaar in de mode te zijn en helaas weer uit de mode… de laatste jaren wordt het steeds beter. Veel club-fabrikanten bieden nu premium shafts aan voor de normale verkoopprijs en een hele waslijst aan exotische premium shafts voor een meerprijs.
Scenario 2 – “Bijna Premium”: In dit scenario hebben de shafts vaak hetzelfde uiterlijk als de veel duurdere premium versie dat is een lokkertje! De standaard versie is gemaakt van goedkoper materiaal met ruimer toleranties in het productie proces engeeft vaak een hogere lanceerhoek en meer backspin. De “Bijna Premium” versies zijn vaak van een ander gewicht en de torsie is ook anders. Allemaal gevolgen van goedkoper produceren dan bij de “Real Deal”. Er zijn fabrikanten die dan wijzen op verschillende meet methoden maar de werkelijkheid is dat de waarden anders zijn omdat het andere shafts zijn. Over het algemeen gebeurt het steeds minder, vooral in de duurdere producten, verdwenen is het nog niet.
Een paar jaar geleden bracht Callaway de uiterst Populaire Epic lijn uit met daarin verschillende standard shaft opties. De meest verkochte was de Project X HZDRUS T800. Deze shaft gemaakt voor Callaway was uiterlijk bijna niet te onderscheiden van de premium HZDRUS T1100, helaas daar houdt de gelijkenis ook op. De karakteristieken van de eerste hebben weinig overeenkomsten met hoe Project X de HZRDUS lijn omschrijft.
De T800 weegt 56-58 gram, heeft een gemiddelde tot grote torsiewaarde en een gemiddelde lanceerhoek. De T1100 is laagst lancerende shaft met de minste backspin in de HZRDUS familie en is niet verkrijgbaar lichter dan 65 gram. Deze shaft kost los 450 euro. De T800 staat niet op de Project X website en is uiteindelijk gemaakt voor de golfer die een T100 of welke shaft dan ook uit de HZRDUS familie niet aankan maar op deze manier wel een shaft kan spelen die er uit ziet zoals de shafts die de professionals gebruiken. Baat het niet, schaadt het niet toch?
En nee Callaway is natuurlijk niet de enige die dat heeft gedaan. Cobra gebruikte bijna premiumversies van de Matrix en Mitsubishi shafts. Taylor Made had zijn TP of niet TP oplossing, Wilson gebruikt nog steeds actief een bijna premium versie van een UST shaft. En jaren geleden, 2013 had de 913 serie van Titleist ook “for Titleist” shafts. Gelukkig zien we steeds minder vaak een niet premium shaft in een 500 euro plus driver maar bijna alle fabrikanten hebben t wel gedaan omdat eigenlijk iedereen er beter van wordt: De meeste golfers hebben meer baat bij het gewicht en buigprofiel van de gemaakt voor shaft dan de eigenschappen van de shaft waar hun shaft van afgeleid is. De club-fabrikant verdiend meer en ook de shaft-fabrikant heeft voordeel van het grote volume. Het is dus niet zo zeer een slechte kwaliteit shaft met slechte prestaties voor de golfer maar meer het misleiden van de consument wat ethisch niet zo netjes is.
Scenario 3 – een 300 euro shaft in een 500 euro driver: Dat gaat niet maar waarschijnlijk niet om de reden die je denkt. Natuurlijk een premium shaft in een club die maar weinig meer kost dan de shaft los kost is niet handig zo maak je niet veel winst. Een ander nadeel is dat de shaft ook aan waarde verliest in de losse verkoop.
Er is echter een nog veel onaardiger versie:
Shaft-fabrikant ABC sluit een contract af met club-fabrikant XYZ om een shaft te produceren voor hun nieuwe spannende XYZ driver. XYZ wil echter niet de huidige top shaft van ABC maar een unieke shaft die de concurrentie niet heeft. XYZ wil de volgende generatie shaft voor de prijzen van dit jaar. Om deze shaft te kunnen maken voor de juiste prijs besluit ABC een beetje te besparen op materiaal, een goedkopere Prepeg koolstof vezel mat (24Tof 30T maar zeker geen 40T of 50 T). De productie tolerantioes worden ook iets minder streng nagestreefd.
XYZ maakt een marketing campagne met veel aandacht voor het feit dat ze de nieuwe ABC shaft van volgend jaar nu al in hun nieuwe driver hebben. En voor ABC is er ook nog een ruimte om wat extra’s te verdienen, ze brengen de nieuwe, niet bepaald premium, exclusief voor XYZ shaft op de markt voor een premium prijs. Natuurlijk met hetzelfde verhaal erbij dat XYZ ook heeft gebruikt.
De consument moet geloven dat hij een 500 euro driver koopt met daarin een premium shaft of ze geloven dat ze een premium shaft kopen voor hun driver voor een nette prijs. Hoe dan ook ze laten zich voor de gek houden. XYZ en ABC zijn beide winnaar in dit spelletje.
Scenario 4: Schuren en Lakken: Schuren en aflakkenis meer kosten efficient dan een nieuwe maken. Omdat de prijzen op de pre-peg materiaal markt nogal fluctueren kopen shaft-fabrikanten vaak meer dan ze nodig hebben als de prijs gunstig is.
Dat geeft natuurlijk extra voorraad, dus het schuren en lakken van een shaft om hem een nieuw jasje te geven wordt nogal eens gedaan als de marketing afdeling een mooi nieuwe kijk op de “nieuwe modellen” kan geven is er weer vraag naar het nieuwe product.
Je nieuwe 2020 shaft zou gemaakt kunnen zijn in 2017, dat is net zoiets als opgewarme lasagne verkopen als vers gemaakt.
Scenario 5 – De Lease Special: Dit is helemaal een fijne. In plaats van een shaft te maken voor de prijs die de club-fabrikant wil betalen laten shaft-fabrikanten hun naam leasen. De club-fabrikant laat shafts maken door een derde partij, natuurlijk met de naam van de shaft-fabrikant er op. De shaft-fabrikant krijgt natuurlijk een bepaald bedrag om de naam te mogen gebruiken maar dat is dan ook de enige bemoeienis die ze hebben met het product.
Best wel zwarte scenario’s en dit laat zien hoeveel variatie er is in de shafts gemaakt voorcategorie. De golfer heeft maar weinig inzicht in wat hij of zij koopt, soms is het premium, soms is het bijna premium soms is het totale rommel. Aan de buitenkant is het helaas niet zichtbaar. En als je denkt dat het niet uitmaakt bedenk dan dat het roteren van de shaft tijdens assemblage van de club ook al is het maar een paar graden de club zomaar van stiff naar regular kan veranderen.
WAT IS GOED?
Stel je gaat voor een premium shaft, kies dan een shaft van een fabrikant die alleen shafts verkopen voor installatie achteraf. Dan heb je weliswaar niet veel keuze (Oban VA Composites, Veylix en Accra) en bij topkwaliteit hoort ook een top prijskaartje.
Mitsubishi Chemical shafts zijn ook betrouwbare producten ondanks dat ze nogal wat gemaakt voor shafts doen omdat ze op de Japanse manier alles in huis doen. Ze produceren alles zelf en hebben dus alle controle over materiaal, design, testen van prototypes en productie van de shafts. Zo werken heeft nog een voordeel voor Mitsubishi en dat is voorraad management, je kunt veel sneller reageren op veranderingen in vraag van de consument. Het verschil tussen zelf de boer zijn en slachten of vlees kopen in de supermarkt.
Andere grote merken zoals Fujikura, Aldila, Graphite Design, Project X, and UST hebben ook shafts voor de Tour gemaakt en produceren top kwaliteit top prestrende shafts. Maar ze hebben ook allemaal wel in de gemaakt voor markt wat gedaan.
EN NU?
Als er een moraal achter dit verhaal zit moet het wel het volgende zijn: Ga naar een goede fitter die buiten werkt op een drivingrange om de juiste shaft clubhoofd combinatie te kiezen, kijk mee wat er allemaal gebeurt stel kritische vragen en laat je alle factoren duidelijk uitleggen. Hoe mooi zou het bovendien zijn als er een ingediënten lijst bij een shaft zou zitten net als in de voedsel industrie gebruikelijk is. En wat ook heel fijn zou zijn is een standaard maat voor stijfheid, torsie en buigprofiel. Dit gaat allebei vast niet gebeuren; maar zou je als golfer niet willen weten wat je koopt? Tenslotte is transparantie alleen lastig voor diegene die wat te verbergen heeft.